Maj upłynął mi na czytaniu The Great Passage, pierwszej powieści, z którą zmierzyłam się po angielsku. A że to powieść japońska, czytałam tym chętniej. Smaczku dodawał fakt, że w 2016 roku została ona zekranizowana w postaci anime – na jej podstawie powstała sympatyczna, chilloutowa seria o słownikach (Fune wo Amu).Czytaj dalej »
Leksykon poświęcony k-popowi to kolejna książka oferowana fanom tej muzyki przez Wydawnictwo Jaguar. Ukazała się w lutym 2019 r. Informacje na okładce obiecują, że z książki można dowiedzieć się wszystkiego o slangu, kulturze i gwiazdach k-popu. Obietnica mocno przesadzona (jak większość blurbów), ale książka sama w sobie jest na dobrym poziomie.Czytaj dalej »
Od razu zaznaczę, że jestem tą książką pozytywnie zaskoczona. Nauczona doświadczeniem z bardzo słabymi pozycjami o BTS, nie spodziewałam się wiele po zapowiedzianych przez Wydawnictwo Jaguar nowościach o k-popie. Nastawiłam się na kolejne na szybko napisane, przetłumaczone i zredagowane książki (wydali też leksykon k-popu), które wśród nastoletnich fanów koreańskiej muzyki będą się sprzedawać tylko dlatego, że wybór w tej tematyce jest żaden. Jednak w przypadku K-pop Style już pierwsze akapity sprawiły, że nabrałam nadziei na coś lepszego.Czytaj dalej »
Szczęście – któż go nie pragnie? Jednak jego osiągnięcie w dzisiejszym zabieganym świecie nie przychodzi tak łatwo. Na rynku wydawniczym mnożą się więc poradniki, jak dobrze i szczęśliwie żyć. Porad udzielają celebryci, porad udzielają blogerki etc. Pod tajemniczo brzmiącymi słowami, jak hygge, lykke, lagom, ikigai, sisu, kryją się przepisy na szczęście z innych krajów. Można też sięgnąć po szczęście po polsku, opisane w Jakoś to będzie lub – z przymrużeniem oka – w Wielkim ogarniaczu życia.Czytaj dalej »
Ukazało się to drugie cudo o BTS na naszym rynku (pierwsze to BTS. Koreańska fala), nie mogłam się więc oprzeć i musiałam sprawdzić, jak bardzo jest złe. Książka reklamowana jest jako album i jako biografia (w drodze do pracy mijam plakat z nią na przystanku), aczkolwiek ja bardziej nazwałabym ją broszurą.Czytaj dalej »
BTS to koreański boysband, który w ostatnich miesiącach zdobył ogromną popularność na świecie, wygrywając nagrody nie tylko w Azji, ale i w Ameryce, wdzierając się na listy przebojów, popularności, sprzedaży płyt w wielu krajach etc. Sukces tych siedmiu chłopaków i stojącej za nimi wytwórni nie ulega wątpliwości, zaczynają się więc pojawiać poświęcone im publikacje – również u nas.Czytaj dalej »
Moje zainteresowanie Koreą w ostatnich miesiącach mocno wzrosło, nie mogłam się więc doczekać Koreańczyków Franka Ahrensa. Czytanie jednak bardzo się w czasie odroczyło, bo przytłoczyły mnie dodatkowe obowiązki, ale gdy w końcu zasiadłam do książki, pochłonęłam ją raz-dwa. I wszystko byłoby super i pięknie, gdyby nie pewien zgrzyt, a krótki research w internecie utwierdził mnie w przekonaniu, że to nie tylko mój wymysł.Czytaj dalej »
Stephan Mansfield w swojej książce o Tokio zabiera nas w podróż przez czas. Opowieść o japońskim mieście zaczyna od prehistorii i legendy o założeniu osady, szybko przechodzi do lepiej udokumentowanych czasów (XVI, XVII wiek) i kończy na początku XXI wieku, kiedy to Tokio króluje jako nowoczesna metropolia. Aż dziwi, że całość udało się zamknąć w 240 stronach, historia jest jednak spójna i bardzo dobrze się ją czyta.Czytaj dalej »
Wokół Fanfika Osińskiej krążyłam długo, koło roku albo i ponad. Mój fejsbuk głosił, że to wciągająca książka, że i starsi niż grupa docelowa (młodzież) się w niej zaczytują etc. No i ten tytuł! Sama fików nie czytam, ale już wszelakie powieści związane z fandomami, fanizmem – jak najbardziej. Książka wylądowała na liście do przeczytania, ale gdy trafiłam na nią w realu, nie przekonała mnie do siebie. Okładka nie zachwyciła, opis z tyłu sugerował bardzo zwyczajną młodzieżówkę (do tego jeszcze wrócę), o treści nie miałam pojęcia. W zeszłym tygodniu, z braku ochoty na czytanie czegoś konkretnego, zabrałam się za lekturę – i przepadłam. Czytaj dalej »
Interesując się mangą i anime, nie ma możliwości, by nie zetknąć się z yokai, japońskimi demonami i potworami. Pojawiają się tam one zarówno w wersjach tradycyjnych, jak i zmodyfikowanych, będąc niekiedy tylko luźnym nawiązaniem do tradycyjnego folkloru. A żeby wiedzieć, które są które: czy są „prawdziwymi” potworami, czy wymysłem autora, watro sięgnąć po książkę Yōkai. Tajemnicze stwory w kulturze japońskiej Michaela Dylana Fostera wydaną przez Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.Czytaj dalej »
Blog o mangach 